Vannacht een prima nacht gehad, heerlijk geslapen en de standaard twee uren doezelen tussen één en drie uur ’s nachts werden blog-creatief doorgebracht. Het onderwerp waar ik op lag te broeden is de “Levengever”. Wellicht meer iets voor de zondag blog, dus nog even geduld. De pijnstillers houden de pijnen op gepaste afstand. Vanmorgen leek de vermoeidheid wat drukkender dan normaal, maar wat is normaal? Tegen elven in de auto gestapt om wat zaken te regelen en wat verstrooiing buitenshuis te zoeken.
Van Junior had ik twee PME truien gekregen die hem te groot waren geworden. Volledig katoenen truien waar je in gaat wonen. Hij draagt PME omdat het hem goed staat, ik draag PME omdat ik denk dat het me goed staat. Het verschil in leeftijd doet er natuurlijk nauwelijks toe. Subtieler kan ik het niet brengen.
Dus vanmorgen met mijn lief in “a spur of the moment” naar de lokale PME dealer en warempel de laatste twee truien waren in mijn maat en stonden mij goed. Dat zei niet alleen de uiterst behulpzame verkoopster, maar ook mijn lief en mijn lief heeft smaak. Bleek dat beide truien met 50% korting mee de deur uit mochten. Jullie snappen het al, dat is gelukt.
Verder is er momenteel niet veel te melden. Dat op zich is al iets waar ik erg tevreden mee kan zijn. Langzaam komt het volgende ijkpunt in mijn behandeling in zicht. Maandag a.s. wordt er een CT-scan gemaakt. Eerst maar even weekend vieren. Vanmiddag eten we bij Laura en Albert. Altijd een feestje!