Het douchen vanmorgen verliep aanmerkelijk beter en zelfstandiger dan de vorige keer. Door de therapie is mijn “GPS” behoorlijk aangetast. Daar waar ik vroeger met gesloten ogen feilloos mijn weg wist te vinden stoot ik mij nu tegen van alles en nog wat. Op zich valt dat nog wel mee ware het niet dat stil staan met gesloten ogen een onbalans te weeg brengt gelijk een laaf na carnaval. De climax bij een bad partijtje zit ‘m in het verwijderen van het zeepsop uit de lagere regionen. Met de waterstralende douchekop in de hand en hoe langer hoe meer gebogen probeert deze Pierrot dan wanhopig om niet tegen de douchewand te stuiteren. Deze keer lukte het weer.
Vanaf 1 maart probeer ik naast de datum een “steekwoord” in de titel te vermelden dat grosso modo als vlag de lading moet dekken. Dat kan het neuzen in het archief wat gerichter maken mochten jullie gericht naar iets op zoek zijn.
Vanmorgen rond half zes, diep weg gedoken onder de lakens, realiseerde ik me dat ik voor het eerst sinds dagen weer lekker had geslapen. Geen pijn meer en het gevoel dat energie inleveren om was gezet in energie vergaren. Dat was echt een moment van gelukzaligheid. Begeleid door het sonore fluisterboot geluid aan gene zijde van onze sponde ben ik weer ingedommeld.
Tussendoor even naar de Dekatuin geweest voor wat lekbakjes in verschillende maten. Vanmiddag kleine Evi met Annemarie en Pieter langs geweest. Wat een feest!
Revitalisatie: Opnieuw leven inblazen, opknappen. Naast de onontkoombare fysieke repercussies van kanker zijn er ook mentale veranderingen die twee kanten hebben. Allereerst de gedwongen kant van het ondergaan. Je ondergaat veranderingen in je persoonlijkheid door zowel de aandoening, als de medicatie, als de wijze waarop je lichaam daarop reageert. Daarnaast zijn er mentale veranderingen die voortkomen uit keuzes die gemaakt moeten worden gedurende het proces. Opknappen, nieuw leven inblazen dat leven verandert. Voldoende stof om nog eens bij stil te staan.