Vandaag een late start met de blog. Redelijke nacht achter de rug, inslapen vlotte niet door allerlei gedachten die zich even moesten melden. Briljante invallen voor de blog die natuurlijk allemaal bij het ochtendgloren waren vervlogen. Overigens geen somberheid maar meer nieuwsgierigheid naar wat komen gaat. Het feit dat je kanker hebt zegt nog niets over of en hoe je daar doorheen komt. Het is een beetje balanceren tussen het fait accompli, de angst voor het onbekende en berg aan info die over je wordt uitgestort. Gelukkig maar die info want anders ben je binnen no time totally lost. Aan de andere kant garantie tot aan de deur want kankers en mensen zijn beiden geen eenheidsworst.
Deze hele situatie vraagt ook herijking, hervinden. Veel dingen zijn niet meer vanzelfsprekend. In de abnormaliteit van de kanker worden veel zaken die een vast gegeven leken meegenomen. Ik hoop hier, in de loop van deze periode, wat duidelijker in het duiden te kunnen worden. Hartverwarmend hoe gezin, familie, vrienden en kennissen met me meeleven. Ook daarin zit, vanuit de beste intenties, een verscheidenheid aan reactiepatronen, die de relatiewaarde duiden. Kom ik vast nog wel eens op terug en ik zou me knap belazerd voelen zonder jullie steun.
Zal een bloknootje en pen bij m’n bed neerleggen voor nachtelijke briljante ingevingen dan wordt het nog wel eens wat met dit blogje.