In tegenstelling tot de gekoesterde verwachtingen bleek de afgelopen nacht een geduchte concurrent van die daar voor. Een tegenaanval met een bataljon Paracetamol mocht niet baten, dus tegen een uur of vijf lag ik helemaal voor Jaffa. Tot negenen uitgehouden in bed en daarna ontbeten. Dat gaf in elk geval energie. Energie die ik broodnodig had om met het stokske de badkamer in te stiefelen met het voornemen een verfrissende douche te nemen. “Moet ik je rug afdrogen schat” vroeg mijn lief. (Zou ook raar zijn als iemand anders dat had gevraagd). Nee hoor, dat is niet nodig zei dappere DoDo. Na vijf minuten werd niet alleen mijn rug, maar driekwart van mijn mikmak grondig gedroogd terwijl ik trillend van uitputting aan de handgreep aan de muur hing. Wat een klus, zo’n badderijtje.
In gedachten zie ik de tekenen van ouderdom die zich bij mijn vader in de loop van de jaren af tekenden. Bepaalde houdingen, gezichtsuitdrukkingen, het in jezelf terugtrekken bij pijn of ongemak, het missen van de fijne motoriek, evenwichtsstoornis, vergeetachtigheid, noem maar op. Fysieke en mentale aftakeling die pasten bij zijn vergevorderde leeftijd. Als ik op die gebieden mijn eigen status eens doorneem dan gebeurt er wel erg veel in erg korte tijd in mijn corpus. Maar niet gezeurd, het hemdje opgebeurd en rustig verder gescheurd.