De vorige was op 30 januari maar gisteren kondigde hij zich aan, de tweede dip dag, Gisteren een lekker maaltje krabbetjes in de ajam ketjap gebraden met wat frietjes en een komkommersalade en op tijd naar bed gegaan. Toen kwamen de Chemodepemo’s en Immuniado’s met pennenmesjes, beenzaaagjes, botschrapers en meer van dat spul, dat was bepaalt geen pretje. Door die gewrichtspijnen weinig geslapen en vandaag het grootste deel in bed doorgebracht, te lamlendig om een poot te verzetten. Maar ik heb nu het gevoel dat e.e.a. zich stabiliseert en dat het de beterende kant op gaat. De pijn trekt langzaam weg en ik kan zowaar weer op de spillebeentjes staan zonder overal steun te zoeken.
Ik laat het hier even bij, misschien later nog wat.
Toch nog wat, voor mij in elk geval iets om even stil bij te blijven staan en dankbaar voor te zijn. Ik denk dat de volgende behandelingen er niet makkelijker op zullen worden. Ik prijs mezelf gelukkig, bij mij is de insteek gericht op genezing. Voor velen is dat niet het geval .
Even een rectificatie. Ik schreef gisteren dat Marianne nu het leeuwendeel van het huishouden voor haar rekening neemt. De waarheid is dat zij dat al jaren doet. Wij zijn zo’n stel met een behoudende verdeling van taken daar waar het het huishouden betreft. Marianne maakt schoon, zorgt voor de bewassing, kookt Hollandse pot, onderhoud de tuin en heeft 50% stemrecht bij aan-en verkopen. Ik ga over de techniek, maak een potje van het koken uit allerlei landen en hou de diepvriesvoorraad en wijnvoorraad bij. Mijn stemrecht is slechts 49%, Zorba heeft de laatste procent. We hebben samen het voorrecht om het elkaar zoveel als mogelijk naar de zin te maken.
Zien jullie wel, ik knap best al een beetje op.