Het tij wil nog niet keren. Nalezing van de Dagbrabbels van de vorige keer leert dat verbetering van de situatie de maandag na de behandeling echt in trad. Dat zou dus morgen kunnen zijn. Jr. kwam net langs met een moot eigen gerookte zalm, dat wordt smullen. Straks komen dochter en kleindochter. Dus Pierlala in de koffer en energie bewust genieten.
Mijn Dagbrabbels publiceer ik ook op Kanker.nl, een actieve en informatieve internet community voor mensen die met kanker bekend zijn of naasten hebben die daaraan lijden. Naar aanleiding van mijn brabbel van gisteren stelde iemand mij de vraag hoe het mij lukte te stoppen met roken. Het antwoord was niet zo moeilijk. Eerlijk gezegd heeft het bitter weinig met eigen inzet, doorzettingsvermogen en wondermiddelen te maken. Afgelopen December belande ik in het ziekenhuis (zie blog “Wat vooraf ging”). Samen met de herstelperiode waren dat mijn eerste niet roken weken. Daarna stond het me verschrikkelijk tegen. Af en toe had ik trek maar de gedachte aan inhaleren deed mij kotsen. Door alle verwikkelingen rondom diagnose en de bijwerkingen na de behandelingen werden de sigaretten letterlijk naar de achtergrond gedrukt. Van de VIP-stoel op de WIP-stoel. Wat hielp is dat ik voordat ik het ziekenhuis in ging de ochtenden steevast begon met gierende hoestbuien die naast zeehondengeblaf van alles produceerden en steeds erger werden. Mijn lichaam was het gewoon spuugzat. Vijftig jaar roken en minstens zoveel pogingen om te stoppen, nou ja iets overdreven dan. Voel het als een bevrijding!