Prima nacht gehad. Verder niets te zeuren vandaag. ’t Wordt tijd voor de volgende cocktail en nieuwe avonturen. Ik heb het gevoel dat ik voldoende gerecupereerd ben om de volgende uitdaging aan te gaan.
Ik las op de site van Longkanker Nederland de volgende campagne slogan: “Longkanker wacht nooit”. Onmiddellijk dacht ik wat narrig : “Maar wie zit er op longkanker te wachten?” Dat leek een gelijk spel te worden, tot ik, wat verder lezende op die site mezelf realiseerde dat ik tot de “happy few” behoor waarbij longkanker in een relatief vroeg stadium is ontdekt. Longkanker wacht inderdaad nooit, maar woekert als een sluipmoordenaar voort. Ben je niet alert op de symptomen dan lijkt het alsof je er op zit te wachten. Maar dat doet natuurlijk niemand.
Buiten raast Eunice in vlagen voorbij. Het profetische KNMI laat door middel van de kleur rood weten dat het er heftig aan toe kan gaan. Iemand zong eens over rood en iemand anders ging over de rooie. Zou graag even naar de boulevard in Egmond rijden om wat foto’s te maken, maar ik ben bang dat ik van de spillebeentjes wordt geblazen en als radio-actief afval in de woelige baren beland.
Dan maar binnen blijven en aan de ronde tafel de toetsen van mijn laptop bepotelen totdat er een mail op het scherm verschijnt: Me Too, your Dell.