Lekker geslapen en voor het eerst sinds tijden (zo lijkt het wel) het gevoel dat ik mij niet door de dag hoef te ploegen. Dus we beginnen vol goede moed aan deze dag en we zien wel waar het schip strand. Het liefst in de buurt van een glaasje wijn!
Een kameraad probeerde gisteren mijn malaise wat op te kalefateren met beelden van Saartje, Bromsnor, Malle Pietje en de onvolprezen Toon Hermans. Het lukte, al glimlachend moest ik denken aan hun fratsen en grollen die via de buis de huiskamers binnen duikelden. Voor velen nostalgie in optima forma. Vandaag lijkt een dag waarop we samen weer eens wat kunnen ondernemen. Gewoon doen.
De brabbel van gisteren eindigde met de vraag wat de twee walletjes mij voor voordeel brengen. Uit de kankerwereld kwam een antwoord sneller dan ik kon formuleren. “Je wordt gehoord! Dat is wat telt”. Niks mis mee zo’n antwoord dacht ik toen ik het las. Niet zweverig, helder, back to basics.
Maar voor mij telt er meer in dan alleen het gehoord worden. Het is ook de mogelijkheid om uit die twee walletjes te kunnen kiezen die telt. Nu eens de behoefte om rond te gaan in de “gewone wereld” aan het linker walletje en dan weer de behoefte om rond te gaan in “de kankerwereld” aan het rechter walletje of vice versa. Beide werelden zijn fascinerend, beide werelden zijn binnen handbereik. Zolang de kanker duurt en die greppel droog staat!