Voorzichtig laveer ik driepotig richting de voorraadkoelkast die in de garage staat. Langzaam doe ik de deur open en de koude lucht vlijt zich tegen mijn kale wangen. Net voor mijn hand de tweede plank van onderen bereikt dient een vraag ter grootte van een zendmast zich aan: “Wat wilde ik ook al weer pakken?”.
Dan maar terug naar de keuken waar de voorbereidingen voor een Thais roerbakrecept het aanrecht bedekken. Die voorbereidingen gaan in fasen, elke fase wordt afgesloten met een uitpuffie. Dus uitje snijden, puffie, knoflook snijden, puffie, gember snijden, puffie, paprika niet allemaal tegelijk maar per kleur snijden en tussendoor een puffie. Als gepassioneerd hobbyhok hou ik mijn messen graag vlijmscherp. In deze fase van het leven brengt dat ook enig risico met zich mee. Dubbel geconcentreerd werken met focus op de fijne motoriek is het devies. Een uitschieter schiet er vlug in.
Lunch, gebakken eieren met bacon.
Het lijkt er op dat de grootste misère van deze tweede fase gisteravond het omslagpunt heeft bereikt. De pijn is meer latent aanwezig en ik heb vannacht wat kunnen slapen. Ga zo maar weer een tukkie doen, heerlijk!
Stond ik net toch weer als een verdwaald snoeptomaatje voor diezelfde koelkast.