Een redelijk rustige nacht gehad en daarna een copieus fruitig Grieks-yoghurt ontbijt naar binnen gewerkt. Dit jaar hebben we zo ons eigen carnaval daar kan geen burgerouder wat aan doen, schreef ik aan onze Brabantse familie, doelend op de onmogelijkheid van het vermijden van de gevolgen van beslissingen, of je die nu zelf neemt, of die voor je worden genomen of die plotsklaps een overheersende rol in je leven spelen. De schijnbare oplossingen die die beslissingen met zich mee brengen, zeggen eigenlijk maar één ding: garantie tot aan de deur, in veel gevallen een draaideur. Zo ben je binnen, zo denk je dat je buiten staat en ben je toch weer binnen. Moet hier geloof ik maar even stoppen.
Vanmorgen goede vrienden op de koffie gehad. De rimpelingen in de vijver van ons leven beroeren niet alleen ons. Het is goed om elkaar de ruimte te geven om daarover te praten, aandachtig te luisteren, na te denken, te proeven en te voelen hoe ook anderen kunnen schuren in hun zijn en worstelen met veranderende beelden van zichzelf en die kleine wereld om ons heen. Kostbare tijd samen.
En toen kwamen dochter en manlief langs. Nog genoeg energie om het groeiende stukje geluk in de buik van onze dochter mee te vieren onder het genot van een vers gezette cappuccino. Het koppie is al een beetje ingedaald en ze heeft opa al een eerste hak gezet, die kon ik net voelen. En zo gaan er ook een heleboel dingen goed, niet omdat het moet, maar omdat het mag.